Σας παρακαλώ, να μην δώ σχόλια για τους ανάπηρους μαϊμού. Η ύπαρξη του φαινομένου εκτός απο κακοδιοίκηση και διαφθορά κρύβει και μια βαθύτατη έλλειψη σεβασμού για τον πραγματικό πόνο για το πρόβλημα κάποιου άλλου. Όποιος ψευδώς κάνει χρήση των ευεργετημάτων που προβλέπει αυτή η έρμη η πολιτεία, λίγα ή πολλά, κουτσουρεμένα ή ιανοποιητικά, κλέβει εκτός απο λεφτά  και την αξιοπρέπεια του αναπήρου ατόμου. Φαλκιδεύει την έννοια του σεβασμού σε εκείνον που εκτός απο τα προβλήματα που όλοι κουβαλάμε, κουβαλάει και κάποια άλλα για τα οποία συνήθως δεν ευθύνεται.

Ο Μαικήνας έχει περάσει απο την θέση του αναπήρου.  (βλέπε κείμενό μου "ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ με την ΤΕΧΝΗ όταν όλα γύρω είναι ζοφερά- ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Σάββατο, 17 Απριλίου 2010". http://maecenas.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=24224&blid=404
 Τώρα, αν και με αρκετά κινητικά προβλήματα, συμμετέχει στη ζωή τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Δεν ξεχνάει όμως αυτά που έζησε και είδε στην μακριά του κατάβαση σε έναν άλλο ξεχασμένο κόσμο. Το ταξίδι κράτησε πολύ. Ακόμα συνεχίζει αλλά χωρίς φάρμακα, χωρίς πολλούς πόνους, είμαι άλλωστε πάνω απο 50. Ου γαρ έρχεται μόνον. Ελπίζω βέβαια ότι κάποια μέρα θα καταφέρω να ξαναπάω  έστω για μια μικρή πορεία στον Όλυμπο (πάνω απο τα Πριόνια) αλλά έχω δρόμο ακόμα (μια δυο εγχειρήσεις και μπόλικη φυσιοθεραπεία). 

Θα ήθελα όμως να σας μιλήσω για αυτόν τον ξεχασμένο κόσμο. Σε αυτόν τον ου-τόπο, τον μη πραγματικό με τα δικά μας κριτήρια υπάρχουν άνθρωποι που είχαν όνειρα, σχέδια, πραγματική ζωή.  Όμως έτσι ήρθαν τα πράγματα και κάποιο τροχαίο (όπως στην περίπτωσή μου) ή κάποιο απρόβλεπτο,σχεδόν απίθανο πρόβλημα υγείας (όπως του φίλου μου του Παναγιώτη) τους έχουν στερήσει τα δεδομένα για κάθε άνθρωπο. Την δυνατότητα να κινείται αυτοβούλως και αυτόνομα, να έχει δυνατότητα επικοινωνίας, να συμμετέχει στη καθημερινή ζωή.

Δυστυχώς όμως η κοινωνία, όχι μόνο δεν βοηθά στην αναπλήρωση των απωλειών αυτών αλλά και στερεί η περιορίζει ότιδήποτε θα μπορούσε να συμβάλει στην πλήρη συμμετοχή στη ζωή των ατόμων αυτών.

Αν παρκάρατε πάνω σε ράμπα,

Αν κλείσατε κάποια δίοδο, θεωρώντας ότι δεν είναι τίποτε να κάνει ο άλλος παράκαμψη,

Αν αρνηθήκατε να μπεί κάποια ράμπα για να μην χαλάσει η όψη της πολυκατοικίας

Αν  αδιαφορήσατε για αυτόν που είναι πλάϊ σας με μπαστούνι ή πατερίτσα, τον σκουντήξατε ή τον αφήσατε όρθιο στο λεωφορείο ή το μετρό

Αν έχετε κάνει σπρίντ για να κλέψετε την σειρά ενός αναπήρου ατόμου σε κάποιο ταμείο,

Αν έχετε χρησιμοποιήσει υποτιμητικές λέξεις όπως ζαβός, στραβός, σακάτης κλπ ακόμα και όταν δεν είναι ένα τέτοιο άτομο μπροστά. Μπορεί να σας ακούει ένας συγγενής αναπήρου.  Υποφέρουν και αυτοί. Προκαλείτε πόνο.

Αν έχετε φυτέψει δέντρα στο πεζοδρόμιό σας για να το ομορφήνετε κάνοντάς το αδιάβατο.

Αν...

...       σας παρακαλώ σκεφθείτε ότι κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα ζητήσεις. Στο κόσμο των προσωρινά ή μερικώς ή ολοκληρωτικά αναπήρων τα όρια ανάμεσα ανάμεσα στη διεκδίκηση και την ζητιανιά πολές φορές συγχέονται.  Κουράζεσαι να διεκδικείς. Και στο τέλος παραιτήσαι 

Εχω γνωστούς της ζοφερής περιόδου που έχουν κατεβάσει τα ρολά. Σας παρακαλώ βοηθήστε να τους ξαναδούμε έξω.

Δεν είναι θέμα ΔΝΤ. Δεν είναι θέμα οικονομικής κρίσης.

Είναι θέμα ανθρωπιάς.

Και με την ευκαιρία σας ενημερώνω για την έκθεση Αυτονομία ΕΧΡΟ που γίνεται στο Περιστέρι, το Παρασκευοσαββατοκύριακο,  όχι για να πάτε. Απλά να ξέρετε ότι υπάρχει κι αυτός ο κόσμος.

Και δύο links 

Περιοδικό  "Aναπηρία τώρα"     http://www.disabled.gr/lib/?p=7504 

"Άτομα με Αναπηρία: ζήτημα δικαιωμάτων όχι φιλανθρωπίας" Ένα κείμενο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/047-69398-053-02-09-908-20100223STO69397-2010-22-02-2010/default_el.htm

Ζητώ συγγνώμη αν σας χάλασα τη διάθεση.

Σας ασπάζομαι

Μαικήνας